اطلاعات جمعیتی

بررسی های جمعیتی منطقه 7 نتایج ذیل را ارائه می دهد :
جمعیت ساکن منطقه هفت 312.194 هزار نفر و نسبت جمعیت منطقه به جمعیت شهر تهران : 83/3 % است که تعداد 115.930 خانوار در این منطقه سکونت دارند.
جمعیت مردان : 152.024 نفر و جمعیت زنان ساکن در این منطقه 160.170 نفر میباشد.

این منطقه طی سالهای 1359-1375 دارای نرخ رشد منفی بوده که به مرور از روند کاهشی جمعیت آن کاسته شده است . روند رشد جمعیتی منطقه طی سالهای 1375تا 1385 به دلایل ذیل مثبت بوده است :
در اوایل دهه 70 با طرح سیاست خودکفایی شهرداری ها ، شهرداری تهران اقدام به فروش مازاد تراکم ساختمانی و کسب درآمد پرداخت ، بر اساس مصوبه شورای عالی شهرسازی و معماری ایران شهرداری های با بیش از 200هزار نفر جمعیت ، مجاز به افزایش تراکم ساختمانی حداکثر تا 25 درصد نسبت به طرح جامع مصوب شدند . پس از تصویب این قانون در سال 1372 به بعد ساخت و ساز مسکن افزایش یافت عامل مهم دیگر نیز در افزایش ساخت و ساز تاُثیربسزایی داشته مصوبه 269 مورخ 08/07/1376 می باشد که تعیین تراکم و طبقات تا هفت طبقه به دو عامل عرض معبر و مساحت زمین بستگی می یافت . 
و نیز این منطقه طی سالهای1385-1390 رشد جمعیتی منفی داشته است. واقع شدن منطقه 7 در پهنه مرکزی شهر تهران و گسترش هسته مرکزی که با تغییر کاربریهای مسکونی به کاربری های تجاری – اداری همراه شده است آثاری همچون افزایش جذب سفر به منطقه ، تفاوت فاحش بین جمعیت شب و روز ، کمبود پارکینگ و ….. را به همراه داشته است که در صورت استمرار روند فعلی و عدم برنامه ریزی مناسب برای آن در سال های آتی منجر به خالی از سکنه شدن با فت مسکونی و افزایش کاربری های تجاری ، اداری و گاها" انبار و کارگاه خواهد شد و این مسئله در شرایطی است که تقویت کارکرد مسکونی مرکز شهر تهران و اصلاح بافت اجتماعی مناطق مسکونی درچارچوب برنامه ریزی صحیح می تواند اقدام اساسی در جهت حفظ ، احیاء و تقویت نقش اجتماعی و فرهنگی این مرکز باشد .

 شاخصهاي‌ جمعيتي‌، اجتماعي‌ جمعيت‌ محلات‌ بايد: اولاً از آستانه‌اي‌ برخوردار باشد كه‌ اجتماع‌ محلي‌ بتواند از خدمات‌ تجاري‌، عمومي‌، فراغتي‌ و خدمات‌ امور شهري‌ به‌ منظور حيات‌ روزمره‌ برخوردار باشد. ثانياً انبوهي‌ آن‌ مانع‌ از برقراري‌ ارتباطات‌ عاطفي‌، خودگرداني‌ در امور مربوط‌ به‌ ادارة‌ محله‌ نشود.